Słownik polsko-niemiecki. 2014.
haratać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa a. IIa, harataćam || harataćaczę, harataća || harataćacze harataćają || harataćaczą, harataćany {{/stl 8}}– haratnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, harataćnę, harataćnie, harataćnij, harataćnął, harataćnęli, pot.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
haratać — ndk I, harataćam, harataćasz, harataćają, harataćaj, harataćał, harataćany a. IX, harataćraczę, harataćraczesz, harataćracz pot. «bić, tłuc; niszczyć, kaleczyć, ranić» Haratać rower na wybojach. Haratać ręce o ostre kamienie. Miasto haratane… … Słownik języka polskiego
haratać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} kaleczyć się nawzajem, ranić jeden drugiego; bić się, szamotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Haratali się nożami. <ukr.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
haratanie — ↨ haratanie się n I rzecz. od haratać (się) … Słownik języka polskiego
haratnąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}haratać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zharatać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}haratać II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
